Meksikanja, Paola Shietekat Sedas i mbijetoi një ferri të vërtetë në Doha të Katarit, nga ku arriti të arratisej para se të përballej me një dënim me shtatë vjet burg dhe 100 kamxhik pasi akuzoi një kolege për abuzim seksual.
Paola, një ekonomiste, shkencëtare politike dhe antropologe, ka shërbyer në Komitetin Organizativ të Kupës së Botës, e cila është mbajtur që nga 21 nëntori, kur ajo që ajo e quajti “punë ëndrrash” u ndërpre kur një person që ajo e konsideronte shoqen e saj dyshohet se ishte abuzuar seksualisht në qershor, shkruan portali meksikan Proceso.
Ajo raportoi abuzimin, por vetëm atëherë filloi kalvari i saj i vërtetë. Ajo u trondit në fillim pasi nuk gjeti mirëkuptimin e policisë, e më shumë e habiti fakti që as ambasada meksikane në Katar nuk e ndihmoi.
Ajo përshkroi se si dukej natën kur kolegu i saj e abuzoi me të.
“E mbajta kokën ftohtë, i thashë mamasë dhe e regjistrova gjithçka me foto. E kam denoncuar dhunuesin”, tha ajo.
Historia e saj u bë edhe më e çuditshme pasi siç thotë ajo nuk mori mbrojtjen që kishte shpresuar nga policia dhe kritikoi veçanërisht reagimin e ambasadës meksikane në Doha.
Ajo erdhi në komisariat dhe kuptoi se nuk ishte më ajo që paditi, por ishte ajo e akuzuara.
Gjegjësisht, njeriu që ajo e akuzoi për abuzim, tha se ajo ishte e dashura e tij dhe kështu e komplikoi më tej të gjithë rastin, duke dashur t’ia hidhte fajin asaj si një “vajzë imorale”.
“Kërkuan testin e virgjërisë sepse në Katar, një lidhje jashtëmartesore dënohet me shtatë vjet burg dhe njëqind kamxhik. Papritur historia ime nuk kishte më rëndësi. Gjithçka bazohej në akuza për lidhje jashtëmartesore, ndërkohë që nën rrobat e mia kishte mavijosje. Avokati im mezi foli dhe në fund u desh të kontrollonin telefonin tim”, tha meksikania.
Ndjekësit e saj në Instagram e morën vesh rastin e saj kur ajo guxoi të shkruante për të në një “story” në këtë rrjet social. Ajo shkroi se ndërsa punonte në Komitetin Organizativ të Kupës së Botës në Katar, më 6 qershor 2021, një person që e konsideronte si mik të saj nga komuniteti i Amerikës Latine në Doha, hyri në banesën e saj gjatë natës dhe abuzoi me të.
“I thashë mamasë sime, kolege në punë, dhe gjithçka e dokumentova me foto, që kujtesa, në përpjekje për vetëmbrojtje, të mos zbusë ngjarjet ose të fshijë plotësisht disa prej tyre. Dhe raportova. Në aktin e dashurisë ndaj vetvetes, nuk pranova të lejoja dikë që të më lëndonte sërish kështu trupin, pa pasoja”, shkruante në atë kohë Paola.
Pas një përvoje traumatike, Paola e kaloi natën në një hotel në rast se sulmuesi do të kthehej.
Ajo mori një certifikatë mjekësore dhe shkoi në polici në shoqërinë e konsullit meksikan në Katar. Ajo shpjegoi situatën në arabisht të pakuptueshme dhe u pyet nëse donte një urdhër ndalimi, të mos bënte asgjë ose të shkonte në pasojat përfundimtare.
“U ktheva për të parë konsullin, i cili më rekomandoi të shkoja në instancën më të lartë. Kam nënshkruar një deklaratë në arabisht dhe kam dhënë detaje për sulmuesin. Disa orë më vonë, në orën nëntë të mbrëmjes, më thirrën në telefon për të shkuar urgjentisht në komisariat. I hutuar pyeta nëse ishte e nevojshme që gruaja që sapo ishte sulmuar të shkonte e vetme në komisariat në atë kohë. Përgjigjja ishte se nëse nuk largohesha, ankesa do të refuzohej. Kur arrita në stacion, policia më vuri sulmuesin para meje”, tha ajo.
Pas marrjes në pyetje prej tre orësh në gjuhën arabe, ata kërkuan një test të pafajësisë dhe më pas ajo kuptoi: nuk është më paditëse, por e akuzuar, sepse sulmuesi i saj u mbrojt se ajo ishte e dashura e tij dhe se ata kishin bërë seks konsensuale.
“Në Katar, lidhjet jashtëmartesore dënohen deri në shtatë vjet burg, dhe në disa raste dënimi përfshin njëqind goditje me kamxhik. Nga momenti në moment, ankesa ime nuk ishte më e rëndësishme. Policia e ka përcjellë rastin në Prokurorinë Publike, i vetmi vend ku kam pasur përkthyes. Gjithçka ishte e fokusuar në lidhjen jashtëmartesore, avokati im mezi fliste. Në fund, më duhej t’i dorëzoja autoriteteve telefonin tim të zhbllokuar, nëse nuk doja të shkoja në burg”, shtoi ajo.
Ajo theksoi se Komiteti i Lartë e ndihmoi të largohej nga vendi. Telefoni i saj nuk ishte më i rëndësishëm, megjithëse ajo i regjistroi dëshmitë e saj dhe ia dërgoi Human Rights Ëatch për t’i publikuar në rast se do të arrestohej.
“Nuk kam marrë kurrë një psherëtimë më të lehtësuar se kur më vulosën pasaportën. Pasi mbërrita në vendlindjen time Meksikë, adrenalina u ngadalësua pas gjithçkaje që më ndodhi dhe u nisa të shërohem, edhe pse ishte një proces po aq kompleks dhe i dhimbshëm. Tani Cfare? Makthet, rindërtimi i kullës së letrave që shembet çdo sekondë, keqardhja që thashë gjithçka, ndëshkimi për dëgjimin e konsullit, i cili bashkë me gjithë ambasadën u nda me shpejtësi nga çështja dhe zhgënjimi që nuk e parashikova. rasti mund të kthehet kundër meje, sepse ne jetojmë në një botë që duket se i urren grate”, tha Paola.
