Ministri i Punëve të Jashtme të BeH-së, Elmedin Konakoviq, ka adresuar kritika të forta kundrejt Serbisë, teksa ka folur në takimin e ministrave të jashtëm të Lëvizjes së Jo-Angazhimeve (NAM), i cili u mbajt në margjinat e sesionit të 79-të të Asamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara në Nju Jork, transmeton Gazeta Enigma.
Ai ka treguar para botës se në shumë vende në Bosnje dhe Hercegovinë, viktimat detyrohen të jetojnë krah për krah me individët që i torturuan.
Ai ka folur edhe për strehimin e kriminelëve dhe mbrojtjen e tyre nga Serbia.
“Fqinji ynë Serbia ofron strehim për kriminelët e dënuar të luftës që u larguan nga Bosnja për të shmangur vuajtjen e dënimeve me burg. Në mesin e tyre është Novak Djukic, i dënuar për krime lufte kundër civilëve, konkretisht për masakrën në Kapija të Tuzlës, ku u vranë 71 persona, mesatarisht 24 vjeç. Viktima më e vogël ishte Sandro Kalesiq, një foshnjë dy vjeçare, e cila vdiq nga plagët e marra në krahët e babait të tij”, theksoi ai.
Fjalimi i plotë i tij:
– Shkëlqesi, kolegë të respektuar, kryetar i nderuar;
Shumica prej jush, dhe për fatin tuaj, i dinë këto koncepte VETËM në teori. Unë do t’ju jap shkurtimisht sfondin e përvojave të jetës reale që më lejojnë mua dhe përfaqësuesit e tjerë të vendit tim Bosnje dhe Hercegovinë të kërkojmë që bota të sillet më mirë dhe që shprehja “kurrë më” me të vërtetë do të thotë kurrë më për askënd, askund.
Në të gjithë vendin tim, civilët u masakruan dhe në shumë vende u lanë në varre masive. Kulmi i viteve të agresionit dhe akteve gjenocidale ishte gjenocidi në Srebrenicë. Bota jo vetëm që nuk na mbrojti, por lejoi forcat serbe të vrisnin pothuajse 8400 civilë në një qytet që u shpall zonë e sigurt e OKB-së.
Ne u sulmuam dhe u pushtuam nga forcat serbe të armatosura rëndë, ndërsa OKB-ja vendosi një embargo armësh, duke na ndaluar të sigurojmë armë për të mbrojtur shtëpitë tona, familjet tona dhe vendin tonë.
Në shumë vende në Bosnje dhe Hercegovinë, viktimat detyrohen të jetojnë krah për krah me individët që i torturuan. Edhe pse është një vepër penale, glorifikimi i kriminelëve të dënuar të luftës është i zakonshëm dhe madje përdoret nga disa zyrtarë të zgjedhur të qeverisë.
Fqinji ynë Serbia ofron strehim për kriminelët e dënuar të luftës që u larguan nga Bosnja për të shmangur vuajtjen e dënimeve me burg. Në mesin e tyre është Novak Djukic, i dënuar për krime lufte kundër civilëve, konkretisht për masakrën në Kapija të Tuzlës, ku u vranë 71 persona, mesatarisht 24 vjeç. Viktima më e vogël ishte Sandro Kalesiq, një foshnjë dy vjeçare, e cila vdiq nga plagët e marra në krahët e babait të tij.
Lista e krimeve dhe tmerreve ndaj të cilave u ekspozua populli ynë është e pafund. Megjithatë, mund të them me krenarinë më të madhe se ne gjithmonë kemi ndjekur rregullat e luftës dhe të drejtën ndërkombëtare duke u mbrojtur kundër një armiku të armatosur fuqishëm. Të vetmuar dhe të braktisur nga të gjithë, por asnjëherë nuk e justifikuam vrasjen e një personi të pafajshëm.
Sigurisht, ka gjithmonë disa përjashtime të shëmtuara, dhe disa luftëtarë nga ana jonë vranë civilë, por edhe gjatë luftës ata u persekutuan dhe u ndëshkuan. Të gjithë në Bosnje dhe Hercegovinë do t’ju thonë se këta njerëz janë turp. Ne nuk lavdërojmë ata që vrasin fëmijë, gra, civilë.
Kjo është forca jonë, jo dobësia jonë.
Në kohët më të vështira, nuk arritëm kurrë pas të keqes, nuk u bëmë kurrë si ata që na sulmuan, ndërsa ata bënë krimet më të këqija kundër njerëzimit në tokën evropiane pas Luftës së Dytë Botërore.
Prandaj, sot me integritet të plotë moral, ne, përfaqësuesit e Bosnjës dhe Hercegovinës krenare dhe trime, kemi për detyrë të kërkojmë nga ata që kanë fuqi të ndalojnë menjëherë masakrën më brutale të fëmijëve, grave, pleqve, burrave dhe të gjithë civilëve në Gaza.
