Nëse ka dikush që di se çka do të thotë puna e palodhur dhe vendosmëria, ajo është nëntogerja Valdete Mehanja, një pilote në Regjimentin e Aviacionit 1-131.
Mehanja është një shqiptare e lindur në Kosovë dhe një qytetare amerikane; ajo kurrë nuk mendoi se do ta shihte Shqipërinë.
“Unë kurrë nuk kam vizituar Shqipërinë më parë. Është një ndjenjë e pabesueshme të jesh këtu, si një pilote, me uniformë dhe në ushtrinë e SHBA”, tha ajo. “Nuk do ta kisha pasur kurrë këtë mundësi për të fluturuar nëpër Shqipëri nëse nuk do të ishte ushtria. Përjetimi i diçkaje të tillë thjesht më bëri të lumtur”.
Mehanja thotë se ky mision po e bën të ndihet sikur e ka “plotësuar rrethin”. Ajo u rrit e varfër dhe familja e saj u bë refugjate e luftës, duke lënë pas edhe pak ato që kishin për t’i mbijetuar një konflikti të dhunshëm. Vite më vonë, si kontraktuese për Departamentin e Mbrojtjes, autokolona e saj që po udhëtonte për në Bagdad u zu në pritë nga mjete shpërthyese të improvizuara dhe të shtëna me armë zjarri.
“Mendova se ishte kjo”, tha ajo në një intervistë. Sidoqoftë, ajo u shpëtua nga pilotët amerikanë. Kjo edhe e shtyu pastaj të marrë një hap.
“T`i bashkohem aviacionit. E dija që isha për një mision më të madh. Nuk mund të isha thjesht një person i zakonshëm”.
Që atëherë, Mehanja e ka arritur atë qëllim dhe është bërë një pilote UH-60 Black Hawk për Ushtrinë e SHBA-së. Ajo ndjeu që rrethi do të përfundonte së shpejti kur dëgjoi se 1-131 po shkonte në Shqipëri për të marrë pjesë në DEFENDER-Europe 21.
“Isha aq e ngazëllyer. Nuk mund ta besoja që njësia e Gardës në të cilën u bashkova po shkonte në Shqipëri,” tha ajo. “Nuk e kuptova se sa i bukur është ky vend derisa të fluturoja përreth maleve. Nuk mendoj se mund të kisha vizituar Shqipërinë në një mënyrë më të mirë.”
Mehanja ka fjalë të mëdha për misionin Defender 21, i cili është njëherit misioni i parë për të fluturues jashtë Amerikës.
“Defender 21 është një shenjë e aleancës”, tha ajo. “Edhe gjatë një pandemie, ne jemi në gjendje të tregojmë se si mund të lëvizim shpejt në një qark tjetër dhe të punojmë me ushtarakë të tjerë dhe të ndërtojmë partneritete”.
Që kur mbërriti në Shqipëri, Mehanja ka fluturuar në misione dhe ka shërbyer si përkthyese dhe këshilltare kulturore për Amerikanët dhe Shqiptarët që punojnë së bashku. Ajo thotë se ka qenë e lumtur të marrë përsipër detyra shtesë.
“Nëse punojmë së bashku, do të jemi më të fortë së bashku,” shpjegoi ajo. “Unë mendoj se mbajtja e partneritetit dhe misionet e vazhdueshme dhe trajnimi së bashku do të hapë një dritare krejt tjetër për të përjetuar kultura të tjera.”
Jashtë këtyre detyrave, Mehanja është bërë disi një e famshme lokale. Ajo është takuar me qindra vendas, është intervistuar nga burime të shumta të lajmeve, është takuar me Ambasadoren e Sh.B.A. Yuri Kim. Dorështrëngim pati edhe me Presidentin e Shqipërisë, Ilir Meta.
“Kjo nënkuptonte aq shumë sa ata po e pranonin se sa i vështirë ishte udhëtimi im dhe se ata janë krenarë që jam këtu dhe po punoj së bashku me ta,” tha ajo. “Ishte një moment shumë i veçantë për mua dhe nuk do ta harroj kurrë. Do ta çmoj për gjithë jetën time.”
Mehanja tha se familja e saj është tepër krenare për të dhe e tronditur se si ndodhën gjërat në Shqipëri.
“Është një marrëveshje e madhe,” bërtiti ajo, “Unë nuk mendoj se nëna ime, e cila nuk u lejua të shkonte në shkollë, do të kishte menduar ndonjëherë se vajza e saj do të shtrëngonte duart me një president shqiptar. Familja ime është ashtu krenar që kam qenë në gjendje të vij këtu si një pilote ushtarake amerikane, të punoj me shqiptarët dhe t`u ndihmoj atyre”.
Përkundër gjithë kësaj, ajo mbetet e përulur dhe shpreson që historia e saj të frymëzojë të tjerët. E po ashtu që ajo të ndihmojë në ndërtimin e miqësive midis vendeve të saj.
“Çdo gjë është e mundur nëse punoni shumë për të. Vetëm kur mendoni se nuk mund të arrini diçka sepse udhëtimi është shumë i vështirë, kjo nuk do të thotë se është e pamundur dhe se nuk do të ndodhë kurrë,” tha ajo. “Unë isha në gjendje ta bëja këtë pavarësisht çudisë që ishte kundër meje. Çdokush mund ta bëjë gjithashtu. Unë shpresoj që të gjithë do të frymëzohen për të arritur qëllimet e tyre”.
Mehanja nuk beson se do të ishte aq e suksesshme pa Regjimentin 1-131 të Aviacionit dhe Gardën Kombëtare të Alabamës.
“Unë seriozisht kam njësinë më të mirë. Unë kam komandantin më të mirë. Unë kam qenë kaq tepër me fat. Ata më kanë lejuar të kem këtë përvojë, të jem pjesë e kësaj. Ishte puna e Zotit dhe të gjithë këtu që e bënë të mundur këtë. Dua t’i falënderoj”, tha ajo.
