Se si qeveria e Vuçiqit ka ngecur në një qorrsokak strategjik, u tregua në seancën e Kuvendit Kombëtar për Kosovën dhe shfaqja e rritjes së të djathtës së re të bashkuar.
Foto, në të cilën deputetët Boshko Obradoviq dhe Millosh Jovanoviq, e aq më tepër Milica Gjurgjeviq Stamenkovski në gjendje të bekuar, të mbështetur nga populistët e Vuk Jeremiqit, rrethojnë Vuçiqin, i grabitën presidentit një emision politik.
Një pankartë e madhe me mbishkrimin “Jo ultimatumit – Jo kapitullimit” me rastin e planit franko-gjerman, duke qëndruar drejt dhe duke bërë zhurmë, mjaftoi që Serbia të gjendej në prag të një politike tjetër, shkruan Danas.
Nëse e djathta e kontrolluar nga brenda mund t’ia bëjë këtë Vuçiqit, siç besohet, çfarë mund të bëjë tjetër nëse del pak jashtë kontrollit.
Pak shpejt dhe në mënyrë konvulsive, qeveria e SNS-së reagoi duke paraqitur “prova” se gjithçka është në rregull, se ata “kanë” “veprimet” e tyre, pra njerëzit si në DSS-në e Re ashtu edhe në Zavetniki dhe se gjithçka do të qëndrojë brenda shtëpisë.
Megjithatë, elita në pushtet duhet të jetë e vetëdijshme për shtrirjen e problemit, megjithëse kjo nuk do të thotë se ka një zgjidhje.
Sepse, Vuçiqit i kërkohet jo vetëm të marrë një vendim të qartë për Kosovën, por edhe të jetë qartësisht vullnetar, siç thonë zyrtarët e huaj, në fund të fundit, Marrëveshja e Brukselit është pranuar vullnetarisht në fillim të qeverisjes së Vuçiqit.
Dhe për këtë ata monitorojnë se sa vullnetaritet ka tani në pranimin e politikës së Vuçiqit nga qytetarët dhe sa për gjithçka tjetër.
Vihet re se ndoshta është e djathta e kontrolluar parlamentare, SNS e Vuçiqit ka ndihmuar aq shumë në procedurat zgjedhore, por theksohet gjithashtu se progresistët në terren e kanë bërë me lehtësi.
Sepse, votuesit vullnetarë të SNS nuk janë votues të së majtës liberale pro-evropiane, por të së djathtës së moderuar.
Kur ajo e djathta e moderuar arriti në përfundimin se Boris Tadiq mund ta tradhtonte Kosovën në vitin 2011, ai humbi pushtetin në vitin 2012, ashtu si në vitin 2000 e djathta e moderuar vendosi që Vojisllav Koshtunica të mbronte Serbinë më mirë se Slobodan Millosheviqi.
Mirëpo, tash Vuçiq është i qetë sa i përket zgjedhjeve, pasi ato janë mbajtur në vitin 2022 dhe duhet të ketë një vit të qetë, këtë e përmend shpesh edhe ndërmjetësi evropian Miroslav Lajçak, kur bën deklarata optimiste se viti 2023 do të jetë viti i marrëveshjes ndërmjet Beogradit dhe Prishtinës.
Por, kjo mund të interpretohet edhe se ai është i qetë deri në nënshkrim dhe pastaj do të jetë ashtu siç duhet.
Në fund të fundit, ajo ditë parlamentare e incidentit filloi me deklaratën e Vojislav Mihailoviq, një monarkist i vjetër nga SPO, se tre partitë e djathta, të cilat kanë 28 deputetë dhe gjysmë milioni votues që votuan për ta, po kërkojnë zgjedhje të reja presidenciale.
Prandaj, një skenar i tillë nuk është aq i paimagjinueshëm sa duket në shikim të parë.
