Rigels Rajku, reperi i njohur me emrin e artit Noizy, ka dhënë një intervistë për mediat angleze Daily Express, ku ka rrëfyer largimin e tij nga Shqipëria kur ka qenë fëmijë, jetën në Londër dhe karrierën e tij.
Kur Rigels Rajku mbërriti në Londrën e Jugut si 10-vjeçar në vitet e ’90-ta, ai po i shpëtonte jetës në skajet e një zone lufte.
Lufta e Kosovës ishte në lulëzim të plotë dhe, edhe pse Shqipëria nuk po merrte pjesë drejtpërdrejt, të qenit kaq afër konfliktit vdekjeprurës pati ndikim te Rajku, i njohur më mirë me emrin e tij artistik Noizy, dhe familjen e tij.
“Po vinim nga një situatë e vështirë”, ka thënë reperi i njohur.
“Gjatë gjithë vitit kam dëgjuar të shtëna dhe granata. Fëmijët po gjenin fjalë për fjalë armë në shkurre. Ishte vetëm një lajm i tmerrshëm kudo.”
Në kërkim të një mjedisi më të sigurt, Noizy dhe familja e tij hipën në një makinë dhe vozitën për gjashtë orë derisa arritën në Francë, ku hipën në një tren për në shtëpinë e tyre të re në Ëoolëich, në jug të Londrës.
Megjithatë, situata në Mbretërinë e Bashkuar nuk ishte ajo që kishte parashikuar familja.
“Nuk kishte armë dhe granata në dysheme, por Londra e Jugut nuk ishte e sigurt,” shpjegoi ai. “Kisha frikë të shkoja në shtëpi nga shkolla pa u ndalur nga bandat që përpiqeshin të grabitnin këpucët e mia të bukura ose zinxhirin e vogël që mora për ditëlindjen time. Nëse luftonit, do të lëndoheshe shumë keq.”
Një djalë i turpshëm që nuk fliste anglisht, Noizy zbuloi se edhe fëmijët me sjellje të butë, prania e tij në mencën e shkollës ishte problem.
“Mos u ul këtu se je refugjat, kthehu në vendin tënd, ne nuk të duam këtu”, i thanë ata kur ai u përpoq të bashkohej me tavolinën e tyre me tabakanë e drekës.
Përballë kësaj armiqësie, Noizy pretendon se nuk kishte zgjidhje tjetër veçse të zhvillonte një pamje të jashtme më të ashpër dhe më të egër.
“A mund të jem i vërtetë?” pyeti ai me një psherëtimë. “E vetmja mënyrë për të mbijetuar në Angli është të jesh i fortë. E vërteta e trishtueshme është se ka kaq shumë kultura dhe raca që është pothuajse e pamundur të përzihen. E vetmja mënyrë është të jesh më i forti, atëherë askush nuk do të ngatërrohet me ty. Kështu gjeta paqen.”
Një trajner i mprehtë që në moshë të re, Noizy filloi të përmirësonte aftësitë e tij luftarake në klubin e boksit St Peter’s në Woolwich.
Pavarësisht nga aftësia e tij për të goditur me grusht, nxënësi i shkollës e dinte që dhunuesit gjuanin në tufa dhe si individ ai ishte ende i prekshëm.
Kështu Noizy krijoi një bandë. Ai e quajti On The Run, ose OTR siç lexon tatuazhi në dorën e tij, dhe anëtarët ishin të gjithë djem shqiptarë të Londrës së Jugut që kishin hasur në probleme të ngjashme me të.
“Ne ishim grupi i parë shqiptar, i formuar në vitin 2001, ishim vetëm 10 veta në fillim, të gjithë boksierët. Grupi bëhej gjithnjë e më i madh sa më shumë njerëz vinin nga Shqipëria. Unë isha udhëheqësi sepse kisha ardhur në moshën 10 vjeç dhe mësova gjërat e vogla që ishin të rëndësishme; si të visheni, të flisni dhe të jeni më anglezë. U thashë atyre nëse nuk dëshironi të kaloni luftën, ne duhet të qëndrojmë së bashku. Shkoni provoni të ecni vetëm në shtëpi dhe shikoni se çfarë ndodh me ju. Do të grabitesh, do të goditesh me thikë dhe do të të ndjekin.
Ne ishim në “ride or die” sepse megjithëse ishim më të shumtë në numër në krahasim me grupet e tjera, ne u larguam për askënd. U bë kështu që ne ishim të paprekshëm.”
Ndërsa Noizy arriti në vitet e tij të adoleshencës, dhuna e të rinjve në Londër po rritej me një numër rekord vrasjesh të regjistruara në mesin e viteve 2000.
Ai pretendon se ishte një situatë shumë më e rrezikshme se ajo që ekzistonte në Shqipëri dhe që kishte një ndikim të pakthyeshëm në karakterin e tij.
“Nuk besoj në dhunë apo se dy gabime bëjnë një të drejtë, por ka vetëm kaq shumë që njeriu mund të marrë. Të gjithë e dimë se sa të ashpra mund të bëhen rrugët në Angli, veçanërisht Londrën Juglindore në vitet 1990-2000,” shtoi Noizy.
“Nuk jam engjëll, ndoshta kam bërë gjëra që ishin të gabuara. Por kur rritesh në një vend ku dëgjon gjithmonë grindje dhe goditje me thikë, kjo ndikon tek ty.”
Edhe në rrugët e vështira të Londrës së Jugut OTR fitoi një reputacion. Një artikull i vitit 2010 në Daily Mail pretendonte se banda ishte vendosur në listën e vëzhgimit të policisë pas videove në internet të anëtarëve që pozonin me armë të shfaqura në internet.
Ata u bënë edhe shënjestër e grupeve rivale të shqiptarëve që ishin vendosur në Britaninë e Madhe.
Rivali më famëkeq është Hellbanianz i Londrës Lindore, të cilët kërcënojnë rregullisht OTR-në dhe Noizyn në këngët rap.
Jo i panjohur për vetë shtypin britanik , Hellbanianz shkaktoi bujë duke drejtuar një tank në një pronë të këshillit Barking vitin e kaluar.
Megjithatë, kur pyetëm për grindjen e supozuar, Noizy shpejtoi t’i zvogëlonte gjërat.
“Ata djemtë janë të rinj,” tha ai. “OTR ishte grupi i parë. Shpresoj që t’ia dalin në muzikë dhe të largohen nga të gjitha çmenduritë, sepse kam parë që janë përfshirë në disa krime. Thjesht shpresoj që dikush më i madh nga grupi i tyre t’u thotë ‘nuk ka asgjë të bukur në atë mënyrë jetese’”, ka thënë ai për Express.
Noizy flet nga përvoja, ka pasur shumë raste kur rrugët e kanë nxjerrë nga binarët.
Në moshën 16-vjeçare bëri shenjë një karrierë premtuese si boksier, por i tunduar nga oferta prej 500 £ për një luftë në rrugë që u ngarkua më pas në YouTube, ai i torpezoi shanset e tij para se të fillonin.
“U kthye në federatën e boksit dhe ma morën licencën. Trajneri im Steve ishte kaq i dëshpëruar,” kujton ai.
Pikërisht në këtë moment Noizy e kaloi muzikën nga “pjata e dytë” në fokusin e tij kryesor.
Gjithmonë një reper i mprehtë, i frymëzuar nga Eminem, londinez i jugut iu përkushtua muzikës në të njëjtën mënyrë që kishte boksin me praktikë intensive, fokus lazer dhe vendosmëri të pamëshirshme.
Pasi bëri bujë në Shqipëri me videot e tij të luftimeve në rrugë në YouTube, ai u kthye në shtetin ballkanik në moshën 20-vjeçare me ambicien për t’u bërë artisti më i madh që kishte parë vendi.
Në atë kohë miqtë e tij në OTR vunë në dyshim vendimin. “Pse doni të ktheheni?” e pyetën. “Ne jemi duke u rritur mjaftueshëm sa të mund të fillojmë të fitojmë para si bandë.”
Raportet e inteligjencës së policisë disa vite pas largimit të Noizyt sugjerojnë se ata bënë pikërisht këtë.
Një raport i Këshillit të Bromley për bandat lokale nga viti 2012 tha se informacioni i mbledhur nga forca tregonte se “banda shqiptare OTR nuk po vepron më si një bandë rrugësh dhe në vend të kësaj po vepron si një rrjet i organizuar kriminal për të furnizuar drogë dhe për të kryer grabitje”.
‘Personazhi i gangsterit’
Noizy thotë se ka zgjedhur të mos shesë drogë apo të përfshihet në krimin e organizuar, por nuk është se muzika e tij e dënon këtë mënyrë jetese.
Shpjegimi i tij është se tekstet që mburren për luftimet, drogën, gratë dhe krimin nuk janë përshkrime të mirëfillta të jetës së tij, por fjalët e një personazhi që ai adopton kur bën rep.
Realiteti, shpjegoi Noizy, është shumë më ndryshe, ai pretendon se është një burrë familjar jo duhanpirës, i cili i pëlqen të mbajë formë dhe të menaxhojë interesat e tij të shumta të biznesit, duke përfshirë një linjë veshjesh, restorant dhe hotele boutique.
Problemi për të është një numër i madh njerëzish të rrezikshëm që besojnë bravadon e gangsterit.
Si pasojë ai ka përfunduar në disa grindje me reperët në Shqipëri, të cilat i kanë vënë në rrezik jetën.
Në vitin 2016, Noizy dhe një shok i tij u qëlluan gjatë një përleshjeje në Kosovë, ndërsa në dy raste vitin e kaluar, bizneset që ai zotëronte ishin objektiva të sulmeve të dyshuara për zjarrvënie.
Problemi, pranon ai, është se është e vështirë të nënshtrohet instinkti për të goditur kundër që ai mësoi në rrugët e Londrës Jugore.
“Kam pasur disa probleme në Shqipëri me reperët e tjerë, sepse duke qenë artistët më të suksesshëm ata do të flasin ‘sh*t’”, tha ai. “Ajo që ata nuk e kuptuan ishte se unë vija nga një xhungël në Angli. Konfliktet që kam pasur nuk përfunduan vërtet mirë për reperët e tjerë”.
Noizy njihet si një nga artistët më të famshëm në Ballkan, me më shumë se 1 miliard shikime në YouTube dhe miliona të tjera në platforma të tjera digjitale.
E takuam në një restorant të nivelit të lartë që zotëron në resortin ekskluziv të Durrësit pasi kishte mbaruar xhirimet e filmit të tij të parë ku është aktori kryesor.
Është shumë larg nga djali, shokët e klasës së të cilit refuzuan ta linin të ulej me të në drekë.
Por ai beson se është ajo përvojë e jetës që e bëri atë dhe madje edhe emri i tij erdhi nga një vërejtje thumbuese e një mësuesi se nga ishte.
“Refugjatët supozohet të jenë të qetë”, i thanë ata. “Por ju jeni kaq i zhurmshëm.”
